مجتبی رفیعیان؛ علی اکبر تقوایی؛ حسن وحدانی
دوره 19، 2-1 ، اردیبهشت 1388
چکیده
امروزه توجه به ظرفی تهای توسع های درون مناطق شهری را به عنوان سیاست نوین و عمل یای در حوزۀ برنامه ریزی شهری پذیرفته اند. این توجه به ویژه با گسترش مفهوم توسعۀ پایدار شهری که درآن بهره گیری موثر و پایدار از ظرفی تهای توسعه ای رهاشده درون مناطق شهری )به صورت بافتهای ناکارامد و موسوم به فرسوده(را توصیه میکند، اهمیت مضاعف پیدا کرده است. مقالۀ ...
بیشتر
امروزه توجه به ظرفی تهای توسع های درون مناطق شهری را به عنوان سیاست نوین و عمل یای در حوزۀ برنامه ریزی شهری پذیرفته اند. این توجه به ویژه با گسترش مفهوم توسعۀ پایدار شهری که درآن بهره گیری موثر و پایدار از ظرفی تهای توسعه ای رهاشده درون مناطق شهری )به صورت بافتهای ناکارامد و موسوم به فرسوده(را توصیه میکند، اهمیت مضاعف پیدا کرده است. مقالۀ حاضر به طرح الگویی برای شناسایی ظرفی تهای توسعۀ محله ای و چگونگی سنجش سهم هریک از ظرفیتها، برای دستیابی به توسعۀ پایدار شهری م یپردازد. در این مقاله پس از طرح کلیات و بیان الگوهای معاصر رایج در امر مداخله در محلات، به شناسایی ظرفیتهای توسعه ای موجود در محلات، رابطۀ الگوهای رفتاری باظرفیتهای قابل استفاده و بارگذاری مجدد آن پرداخته میشود. نتایج مطالعه نشان داد که در محلۀ کلکت هچی )که از محلات قدیم تبریز است(امکان ظرفیت سازی سکونتی برای بالغ بر 40 درصد افزایش جمعیت به نسبت وضع موجود، صرفاً از طریق ظرفیت سازی در زیرساختهای موجود و فضاهای رهاشده در محله وجود دارد. این بدان معناست که از طریق بازیافت این فضای رها شده، میتوان سهم موثری از جمعیت متقاضی را در این محله اسکان داد. نتیجۀ این فرایند بهبود الگوی اسکان شهری و تقویت پایداری در نظام توسعۀ شهری خواهد شد.
نیلوفر نواری؛ ساینا خلیل زاده؛ فرهاد تهرانی
چکیده
تبریز به سبب قرارداشتن بر مسیر موسوم به جاده ابریشم و راه های ارتباطی مهم شرقی – غربی و شمالی – جنوبی کشور ، همواره از جایگاهی ویژه برخوردار بوده چندان که در دوره های گوناگون پایتخت حکومت های ایرانی بوده است. مطالعه تاریخ توسعه شهر نشان می دهند که مهران رود حد شمالی شهر بوده است تا هنگامی که باتوسعه شهر در دوره آق قویونلوها، سوی دیگر ...
بیشتر
تبریز به سبب قرارداشتن بر مسیر موسوم به جاده ابریشم و راه های ارتباطی مهم شرقی – غربی و شمالی – جنوبی کشور ، همواره از جایگاهی ویژه برخوردار بوده چندان که در دوره های گوناگون پایتخت حکومت های ایرانی بوده است. مطالعه تاریخ توسعه شهر نشان می دهند که مهران رود حد شمالی شهر بوده است تا هنگامی که باتوسعه شهر در دوره آق قویونلوها، سوی دیگر رودخانه نیز جزو شهر می شود. در شهرهای اسلامی بازار قلب تپنده شهر محسوب می شود. بازار تبریز بزرگ ترین بنای مسقف دست ساز بشر محسوب می شود. قرار گرفتن شهر در محل چهارراه اقتصادی جهان در دوران های طولانی ، رونق و توسعه دائم بازار را سبب شده است. با توسعه بازار و افزایش نیاز به فضاهای بیشتر به مرور زمان بازار به ساحل دیگر مهران رود گسترش یافت. می دانیم که بازار در غالب شهرهای ایران به سان مجموعه ای در هم تنیده و یکپارچه عمل می کرده است. بدین ترتیب بدیهی می نماید که در تبریز نیز برای اتصال دو قسمت بازار پل هایی روی رودخانه احداث کرده باشند. بررسی چگونگی توسعه شهر به سمت شمال رودخانه ، گسترش بازار به آن سو و تمهیداتی که برای اتصال دو بخش واقع در دو سوی رودخانه اندیشیدند – که در نهایت به احداث پل بازارها انجامید – و نیز مستندات وجود تنها پل بازار های تاریخ ایران که تا این زمان ناشناخته مانده اند، در این مقاله مورد بررسی قرار گرفته است .
