سرپناه موقت پس از سانحه؛ بررسی سیاست های تأمین مسکن موقت پس از زلزلۀ 1385 لرستان

نوع مقاله : علمی - پژوهشی

نویسنده

کارشناس ارشد بازسازی پس از سانحه دانشکدۀ معماری و شهرسازی، دانشگاه شهید بهشتی

چکیده

تجارب موجود نشان میدهد، علی رغم تلاش های صورت گرفته، در تأمین سرپناه موقت و یا به طور خاص سرپناه پس از سانحه، پیشرفت چشمگیری حاصل نشده است. روش ها و شیوه های متنوع تأمین سکونتگاه های موقت برای بی خانمانان پس از سوانح اخیر در ایران، به دلیل عدم انطباق با شرایط منطقۀ سانحه دیده، در عمل کارایی لازم را نداشته و از یک سو، سبب بروز مشکلات و معضلاتی درازمدت در منطقۀ سانحه دیده شده و از سوی دیگر، موجب هدر رفتن منابع مالی فراوانی شده است. در تحقیق حاضر، ضمن بررسی اجمالی مدیریت بازسازی پس از زلزلۀ فروردین 1385 استان لرستان، با استخراج سیاست ها و رویکردهای تأمین سرپناه موقت، به ارزیابی و نتیجه گیری از آن ها پرداخته می شود. در این گزارش، پس از گذشت دو سال از سانحه، ضمن ارزیابی نکات مثبت و منفی اقدامات انجام شده در این زمینه، به بررسی روش های به کار رفته توسط آسیب دیدگان جهت تأمین سرپناه موقت و نیز اقدامات آنان به منظور رفع نیازهای اساسی خود وکاهش نواقص و مشکلات سرپناه های عرضه شده پرداخته می شود. تحقیق حاضر در نهایت تأکیدی است بر اینکه، سرپناه موقت نقش مهمی درترمیم روند قطع شدۀ زندگی عادی در زمینۀ اقتصادی و فعالیت های جمعی در مناطق سانحه دیده دارد و برنامه های تأمین سرپناه موقت به طور حتم بر برنامه بازسازی سکونتگاه های دائم اثرگذار خواهد بود و جهت تحقق بازسازی همه جانبه باید این برنامه ها در تعامل با یکدیگر شکل گیرند.

کلیدواژه‌ها


عنوان مقاله [English]

Post-Disaster Shelter: Temporary Shelter Policies pursuant to 2006 Lorestan Earthquake

نویسنده [English]

  • Abdolmajid Khorshidian
Post-Disaster Reconstruction, School of Architecture and Urban Planning, Shahid Beheshti University
چکیده [English]

On 31 March 2006 a 6.1 earthquake on the Richter scale jolted a vast area in Lorestan Province. Despite a low casualty of only 63, the earthquake seriously damaged close to 20,000 buildings in 156 villages and 2 cities. Since the earthquake had happened in early spring, a full construction season was ahead. Thus, some 52,000 tents were distributed throughout the Province with the intention to finish reconstruction before winter. The affected households therefore had to live in tents while rebuilding their houses. This paper attempts to evaluate the efficiency of this policy by a survey of 75 households in 15 villages. The results indicate that only 54.7% of the households lived in tents during the reconstruction. Only 13.9% of those staying in tents considered them to be acceptable. The affected households introduced improvements to make tents more liveable, such as erecting timber frames on top of the tents for better insulation and weather protection, or adding shacks for storage or kitchen. The main problems in provision of tents were: inappropriate, insufficient and delayed distribution of tents; delay in lending reconstruction loans and grants; lack of spaces for cattle; hesitation in relocating some villages; lack of know-how on safe construction methods; inappropriate dwelling design; and lack of market control leading to inflation.

  1. آیسان، یاسمین و یان دیویس. معمار یو برنامه ریز یبازسازی، ترجمۀ علیرضا فلاحی، انتشارات دانشگاه شهید بهشتی، ۱۳۸۲ .
  2. ازکیا، مصطفی و غلامرضا غفاری. توسعۀ روستا یی با تأکید بر جامعۀ روستایی ایران، تهران: نشر نی، ۱۳۸۳ .
  3. بحرینی، سیدحسین و عباس آخوندی. مدیریت بازساز یمناطق آسیب دیده از سوانح طبیعی)تجربۀ بازسازی مسکن مناطق زلزله زدۀ گیلان و زنجان(، انتشارات دانشگاه تهران، ۱۳۷۹ .
  4. پژوهشکدۀ سوانح و بنیاد مسکن انقلاب اسلامی. مستندساز ی بازساز ی لرستان، تهران، ۱۳۸۵ .
  5. خورشیدیان، عبدالمجید. « طراحی مشارکتی جهت بازسازی مساکن روستا یی استان لرستان پس از زلزلۀ 138۵» ، در سومین کنفرانس بین المللی مدیریت جامع بحران در حوادث غیر مترقبه طبیعی، تهران، ۱۳۸۶ .
  6. خورشیدیان، عبدالمجید و همکاران. « بازسازی مناطق روستایی لرستان بعد از زلزله 1385 و اثرات آن بر هویت سکونتگاه های سنتی منطقه »، در اولین کنفرانس بین المللی سکونتگاه های سنتی زاگرس، سنندج، ۱۳۸۷ .
  7. راهب، غزال. « بررسی تجارب بازسازی سیل 1378 شهرستان نکا از منظر توسعه »، نشریه دانشکدۀ هنرهای زیبا دانشگاه تهران، ش 23 ) ۱۳۸۴ (.
  8. سازمان ملل متحد ادارۀ هماهنگ یامداد و سوانح. سرپناه پس از سانحه، رهنمودهایی در زمینۀ امداد، تهران: مرکز تحقیقات ساختمان و مسکن، 1371.
  9. فلاحی، علیرضا. معماری سکونتگاه های موقت پس از سوانح، دانشگاه شهید بهشتی، ۱۳۸۶ .
  10. کانی، فردریک و دیویس، یان و کریوگلد، فردریک. سرپناه اضطراری، ترجمۀ اکبر زرگر، دانشگاه شهید بهشتی، ۱۳۶۹ .
  11. Aysan, yasemin. Homeless in 42 m2, London: Oxford polytechnic Department of architecture, 1987.
  12. Barakat, Sultan. Rebuilding and Resettlement,9 years Later, university of York.UK, (august 1993).
  13. Barakat, Sultan. “Housing Reconstruction after Conflict and Disaster”, Humanitarian Practice Network, No. 43 (2003).
  14. Dudley, Eric. The Critical Villager: Beyond Community Participation, London: Routledge, 1993.
  15. Quarantelli, E. L. Shelter and Housing after Major Community Disaster: Case Studies and General Conclusions, Columbus: Disaster Research Center. Ohio state university, 1982.
  16. UNDRO, Shelter after Disaster: Guidelines for Assistance. New York: United Nation, 1982
  17. Westgate,Ken. Disaster and Development, DHA NEWS, IDNDR, 1996.