بر اساس یافته های باستان شناسان سابقه استفاده از پوسته های بنایی(طاقهای بنایی) در منطقه بین النهرین به هزاره سوم قبل از میلاد مسیح می رسد. مجراهای فاضلاب آکادی آشونا در شوش که به دریجچه بازبیینی هم مجهز بوده اند سقفی قوسی شکل از خشت پخته و ملات قیری داشته است. در همین منطقه و در اواسط قرن سیزدهم قبل از میلاد به فرمان یکی از پادشهان ایلامی به نام اونتاش هوبان ساختمانی چهارگوش پنج طبقه که هر طبقه زیرین خود کوچک تر بود نام معبد زیگورات یا چغازنبیل بنا گردید.
)
