ادراک از شهر سنتی در ایران و تعابیری که از این شهر نزد خاورشناسان اروپایی قرارد دارد. سبب می گردد تا کتکاش تاریخی در متون قدیم در فضاهای ساخته شده سنتی اهمیتی خاص یابد. وجود دولتی که هم قانونگذار است ،هم مجری و هم سایه خدا بر زمین موجد اصلی شکل گیری شهر دیوانی- نظامی است که گستره خوش را تا بسیار دورتر از فرا سوی دیوارهایش می گستراند و در رابطه با روستاهای منظومه اش نقش تولید مکملی را بازی می کند. پس ما مواجه با نظمی هستیم که نه از نظام روستایی جدا شده و نه پرتو از آن است و مفهوم آن را نیز نمی توانیم در چارچوب کالبدی و در درون حصارهای ذهنی و یا عینی آن خلاصه کنیم . نظام شهری چون نظام روستایی در گستره ای منطقه ای عمل کرد و هر دو تابع نظمی فراتر هستند که عملا مجموعه ای همبسته با نوعی زندگی منطقه را شک می بخشد و از این رو می توان نظریه وجود کانون های شهری و با منظومه های شهری و یا منطقه شهری در ایران را برای تعریف شهر درون آن پذیرفت
)
