ایرانیان در مدرسۀ بوزار پاریس

نوع مقاله : مقاله پژوهشی

نویسنده

دکتری معماری، دانشگاه تهران

چکیده

مدرسۀ بوزار پاریس را از تأثیرگذارترین مدارس معماری در سطح جهان می‌دانند. این مدرسه در طول حیاتِ نسبتاً طولانیِ خود پذیرای دانشجویان متعددی از کشورهای مختلف جهان بود. شماری از معماران و استادان معماری ایران در مدرسۀ بوزار تحصیل کرده‌اند. هدف در این تحقیق شناسایی دانشجویان ایرانی مدرسۀ بوزار پاریس بر پایۀ اسناد موثق است. پرسش اصلی تحقیق این است که چه تعداد دانشجوی معماری ایرانی در مدرسۀ بوزار تحصیل کرده‌اند و کیفیت و کارنامۀ تحصیل آنان چگونه بوده است؟ همچنین، این افراد پس از فارغ‌التحصیلی در چه عرصه‌هایی فعالیت کرده‌اند؟ در این تحقیق کوشش می‌شود برای رسیدن به پاسخ پرسش‌های فوق، به خودِ مدرسۀ بوزار رجوع و اطلاعات مورد نیاز مستقیماً از خودِ مدرسه دریافت شود. عمدۀ منابع این تحقیق را منابع درجۀ اول تشکیل می‌دهند. بر اساس اسناد مدرسۀ بوزار، شمار دانشجویان ایرانی بوزار ۴۳ نفر بوده که ۲۹ تن از آنان فارغ‌التحصیل شدند. حضور ایرانیان در بوزار محدود به چهار دهۀ پایانی عمر این مدرسه است. بااین‌حال، حضور ایرانیان در دهۀ پایانی حیات بوزار پررنگ‌تر بوده است. دانشجویان ایرانی کارنامۀ نسبتاً موفقی در بوزار بر جای گذاشتند. آنها توانستند تعدادی از مدال‌ها و جوایز این مدرسه را کسب کنند. پس از فارغ‌التحصیلی و بازگشت به ایران، اغلب آنان مناصب مهمی در عرصۀ حرفۀ معماری و آموزش آن کسب کردند. بیشترِ ایشان به کسوت استادی دانشگاه درآمدند و در دانشکده‌های معماری ایران به آموزش و تربیت دانشجویان پرداختند.

کلیدواژه‌ها

موضوعات


عنوان مقاله [English]

Iranian Students at the École des Beaux-Arts

نویسنده [English]

  • Yahya Sepehri
Faculty of Architecture, College of Fine Arts, University of Tehran
چکیده [English]

École des Beaux-Arts is considered as one of the most influential architecture schools in the world. During its relatively long life, this school admitted many students from different countries, including a number of Iranian architects and professors of architecture who were graduates of the École. The purpose of this study is to identify Iranian architecture students of the École des Beaux-Arts based on reliable documents. The main question of the research is how many Iranian students have studied at École des Beaux-Arts, and how was the quality of their education. Also, in what fields did these people work after graduation. This study tries to refer to the École’s documents to get the answers to the questions. The main sources of the research are primary. Examination of these documents shows that the number of Iranian students was 43, 29 of whom graduated. The presence of Iranians in the school is limited to the last four decades of the school’s life. The presence of Iranians in the 1960s is particularly significant. Iranian students left a relatively successful result in the École. They were able to win a number of medals and awards from the school. After graduating and returning to Iran, most of them held important positions in the field of education and architecture. Most of them became university professors and taught students in Iranian schools of architecture.

کلیدواژه‌ها [English]

  • History of Architectural Education
  • Architecture Students
  • Schools of Architecture
  • École des Beaux-Arts
بانی‌مسعود، امیر. معماری معاصر ایران. تهران: هنر و معماری قرن، ۱۳۹۴.
پاک‌نیا، بهمن. گفتگوی شخصی با یحیی سپهری. تهران: مجتمع مسکونی دارآباد، ۱۳۹۴.
تیموری، سیاوش. گفتگوی شخصی با یحیی سپهری. تهران: منزل سیاوش تیموری، ۱۳۹۸.
خانی‌زاد، شهریار. هوشنگ سیحون (معمار نقاش هنرمند). تهران: هنر معماری قرن، ۱۳۹۴.
راهنمای دانشگاه تهران ۱۳۳۳. تهران: انتشارات دانشگاه تهران، ۱۳۳۳.
راهنمای دانشگاه تهران ۱۳۴۵-۱۳۴۴. تهران: انتشارات دانشگاه تهران، ۱۳۴۴.
راهنمای دانشگاه تهران ۱۳۵۱. تهران: انتشارات دانشگاه تهران، ۱۳۵۱.
راهنمای دانشگاه ملی ایران، سال تحصیلی ۱۳۳۹- ۱۳۴۰.
راهنمای دانشگاه ملی ایران، سال تحصیلی ۱۳۴۰- ۱۳۴۱.
راهنمای دانشگاه ملی ایران: دانشکده معماری، سال تحصیلی ۱۳۴۹- ۱۳۵۰.
ساعدسمیعی، اصغر. گفتگوی شخصی با یحیی سپهری. تهران: دفتر کار اصغر ساعدسمیعی در برج‌های سامان، ۱۳۹۷.
سپهری، یحیی. تاریخ آموزش طراحی معماری در دانشگاه شهید بهشتی، تهران: دانشگاه شهید بهشتی و روزنه، ۱۳۹۶.
سپهری، یحیی و عیسی حجت. «نظام آموزش آتلیه‌ای دانشکدۀ هنرهای زیبا: شرح برنامۀ آموزش طراحی معماری در دهۀ ۱۳۳۰ و ۱۳۴۰ش». در هنرهای زیبا ـ معماری و شهرسازی. دورۀ ۲۵، ش۲ (تابستان ۹۹)، ص۵-۱۵. doi: 10.22059/jfaup.2020.294075.672384
قهاری، علیرضا. کتاب معماران ایران. تهران: چاپ و نشر نظر، ۱۳۸۶.
محبوبی اردکانی، حسین. تاریخ تحول دانشگاه تهران و مؤسسات آموزش عالی. تهران: انتشارات دانشگاه تهران، ۱۳۵۰.
میرمیران، سیدهادی و ایرج اعتصام. معماری معاصر ایران: ۷۵ سال تجربه بناهای عمومی. تهران: شرکت طرح و نشر پیام سیما، ۱۳۸۸.
 
Akhgar, Payman. “L’École des beaux-arts de Paris et L’institutionnalisation de L’enseignement de L’architecture en Iran (1940-1968)”. In Séminaire n° 3  Rayonnement des écoles et Relations Internationals, 2018.
Carlhian, Jean Paul. “The Ecole Des Beaux-Arts: Modes and Manners”. In JAE, Vol. 33, No. 2 (November 1979), pp. 7-17.
Chafee, Richard. “THE TEACHING OF ARCHITECTURE AT THE ECOLE DES BEAUX-ARTS”. In The Architecture of the École des Beaux-arts, 1977, pp. 61-109.
Cret, Paul P. “The Ecole Des Beaux-Arts and Architectural Education”. In The Journal of the American Society of Architectural Historians, Vol. 1, No. 2 (April 1941), pp. 3-15.
Debarre, Anne & Caroline Maniaque & Éléonore Marantz & Jean-Louis Violeau, eds. Architecture 68: Panorama International des Renouveaux Pédagogiques. 1st edition. METIS, 2020.
Drexler, Arthur & Richard Chafee. The Architecture of the École Des Beaux-Arts. New York : Cambridge, Mass: Museum of Modern Art , distributed by MIT Press, 1977.
Gournay, Isabelle & Marie-Laure Crosnier Leconte. “American Architecture Students in Belle Epoque Paris: Scholastic Strategies and Achievements at the Ecole des Beaux-Arts”. In The Journal of the Gilded Age and Progressive Era, Vol. 12, No. 2 (April 2013), pp. 154-198.
Noffsinger, James Philip. The Influence of the École Des Beaux-Arts on the Architects of the United States. Catholic University of America Press, 1955./