ضرورت مرمّت در راستای استمرار فرهنگ معماری و شهرسازی

نوع مقاله : مقاله پژوهشی

نویسندگان

1 استاد دانشکدة معماری و شهرسازی، دانشگاه علم و صنعت ایران

2 مربی دانشکدة معماری و شهرسازی، دانشگاه علم و صنعت ایران

3 دانشجوی دکتری شهرسازی، دانشکدة معماری و شهرسازی، دانشگاه علم و صنعت ایران

چکیده

تبادل و تعامل انسان با محیط، با استناد به شواهد باقیمانده از گذشته، همواره دارای یک ویژگی فرهنگی بوده که در طول تاریخ سرزمین ایران، بهویژه در دورة اسلامی، با نظام فکری، فرهنگی، و فطری ساکنین سنخیّت قابل قبولی داشته است. از شواهد امر چنین استنباط میشود که مقولة حفاظت و مرمّت در تاریخ گذشتة ایران یک تفکر و گرایش عمومی بوده و منحصر به محیطها و حوزههای خاصی هم نبوده است. این تفکر و تعقل در نظام آموزش معماری و شهرسازی میتواند جایگاه ویژه و تأثیرگذارتر از آنچه هست داشته باشد.
روش تحقیق در این مقاله محصول سی و پنج سال تحقیق و پژوهش نظری و عملی در باب شواهد باقیمانده از گذشته در معماری و شهرسازی کشور است که در این مختصر عرضه میگردد. اشاراتی به سیر تحول این پدیده میتواند رهنمون مناسبی برای یافتن روشهای اجرایی برای آینده باشد. تجربة تاریخی قابل پیگیری در نظام توسعه و در راستای نیل به نگرشهای مناسب برای آن، در خصوص شواهد و آثار گذشته، یکی از اهدافی است که در این مقاله بررسی میشود.

کلیدواژه‌ها


عنوان مقاله [English]

The Necessity of Restoration for the Continuity of Architecture and Urbanism Culture

نویسندگان [English]

  • Asghar Mohammad Moradi 1
  • Seyed Mahdi Mojabi 2
  • Atssa Amir Kabirian Amir Kabirian 3
1 Professor, School of Architecture and Environmental Design, Iran University of Science and Technology
2 School of Architecture and Environmental Design, Iran University of Science and Technology
3 PhD Candidate, School of Architecture and Environmental Design, Iran University of Science and Technology
چکیده [English]

Based on the evidence from the past, the interactions between humans and their environment has always had a cultural aspect to it. This has always enjoyed a suitable degree of relevance to people’s prevailing thoughts, culture and instincts throughout the history of Iran, particularly in the Islamic era. Evidence suggests that restoration and conservation has always been the mainstream in Iran and not confined to any particular area or environment. Such wisdom can be applied more influentially to architecture and urbanism pedagogy.
The methodology presented in this study is the result of a 35-year long inquiry and research in the field of history of architecture and urbanism in Iran. The study has certain hints to the evolution of architecture and urbanism throughout this history, in the hope that it will benefit the future related studies. Objectives here include tracing historical experiences, in order to gain better insights for new developments.

کلیدواژه‌ها [English]

  • Conservation
  • Restoration
  • Geographic unity
  • Geographic livelihood
  • Sustainable Development
  • Order rebound
  • Empowerment