گونه شناسی ایوان محور مسجدهای تاریخی ایران

نوع مقاله : علمی - پژوهشی

نویسندگان

1 کارشناس ارشد مطالعات معمارى ایران، دانشکدة معمارى، پردیس هنرهاى زیبا،دانشگاه تهران

2 دانشیار دانشکدة معمارى، پردیس هنرهاى زیبا، دانشگاه تهران

3 استادیار دانشکدة معمارى، پردیس هنرهاى زیبا، دانشگاه تهران

چکیده

به‌رغم دشواری‌های ایوان‌پژوهی، که برآمده از تفاوت‌های معنایی واژة ایوان در متون تاریخی و مراد تاریخ‌نگاران معاصر هنر از ایوان، مشخص نبودن خاستگاه کالبد آن، روشن نبودن ریشة واژة آن،کثرت مدلول‌ها، و تنوع کالبدی ایوان است، از اهمیت آن در فرهنگ پیشینیانمان آگاهی موثقی داریم که پژوهش در وجوه مختلف ایوان ابعاد متنوع و پیچیدة آن را روشن‌تر خواهد کرد. پژوهش فعلی ناظر بر گونه‌شناسی مسجدهای تاریخی ایران بر مبنای ایوان آن‌ها است و در آن ایوان‌ها از چهار وجه ارزیابی شده است: تعداد ایوان‌ها، شکل ایوان‌ها، کارکرد ایوان‌ها، و جایگاه ایوان‌ها. هرکدام از این معیارهای یادشده به دسته‌بندی ایوان‌ها انجامیده‌اند و به‌تبع با بررسی وضع حضور یا غیبت آن‌ها در 952 مسجد از مسجدهای تاریخی ایران، گونه‌شناسی ایوان‌محور مسجدهای تاریخی ایران حاصل شده است. همچنین داده‌های گونه‌شناختی به‌دست‌آمده با استفاده از مختصات جغرافیایی هر مسجد، با کمک سامانة اطلاعات جغرافیایی (جی‌آی‌اس) بررسی شده است تا ضمن تحلیل مکانمند داده‌های گونه‌شناختی و تاریخی، نقشه‌های پراکندگی و تراکم و پهنه‌بندی هرکدام از گونه‌مسجدها به دست آید. بر مبنای یافته‌ها، بیش از 60٪ مسجدهای تاریخی ایران بی‌ایوان هستند و مسجدهای تک‌ایوانی 23٪، دوایوانی‌ها 1/8٪، سه‌ایوانی‌ها 6/1٪ و چهارایوانی‌ها 5/4٪ از مسجدهای بررسی‌شده را تشکیل می‌دهند. عمدة مسجدهای دوایوانی در خراسان و اکثریت مسجدهای چهارایوانی در اصفهان هستند. همچنین حدوداً 7٪ از مسجدهای ایران ایوانِ ستون‌دار دارند که این ستون‌دارها در نواحی جنوب، جنوب شرق، و شمال غرب ایران متمرکزند. بر مبنای محل ایوان در کالبد مسجد، مسجدهای ایوان‌دار ایران در سیزده دسته جای می‌گیرند که گونه‌مسجدی که در کالبد خود فقط یک ایوان در ضلع قبله دارد، با 177 نمونه، رتبة اول پرشماری را دارد. همچنین ایوان‌ها گاه در مقام فضای اصلی به کار می‌روند و گاه فضایی ارتباطی هستند که شبستان مسجد را به صحن مسجد متصل می‌کنند. 1/15٪ مسجدهای ایران در دستة اول و 6/13٪ آن‌ها در دستة دوم می‌گنجند. عمومِ ایوان‌هایی که فضای اصلی‌اند در خراسان هستند و این ایوان‌ها هم اکثراً در ضلع قِبلی مسجد قرار دارند و ایوان‌های اصلیِ جنوب ایران عمدتاً ستون‌دار هستند.

کلیدواژه‌ها


اسدی طوسی، ابونصر علی بن احمد. گرشاسبنامه، تصحیح حبیب یغمایی، تهران: کتابفروشی و چاپخانة بروخیم، 1317.
بلعمی، ابوعلی محمد بن محمد بن بلعمی. تاریخنامة طبری، تصحیح محمد روشن، تهران: البرز، 1380.
بهشتی، سیدمحمد و مهرداد قیومی بیدهندی (زیر نظر). فرهنگنامة معماری ایران در مراجع فارسی، تهران: مؤسسة تألیف و ترجمه و نشر آثار هنری، 1388.
پیرنیا، محمدکریم. سبکشناسی معماری ایرانی، تدوین غلامحسین معماریان، تهران: معمار، 1383.
پیری اردکانی، نادر. پلة هشتم، قم: مجمع ذخائر اسلامی، 1385.
حسندوست، محمد. فرهنگ ریشهشناختی زبان فارسی، تهران: فرهنگستان زبان و ادب فارسی، 1393.
حسینی، سیدمحسن. مساجد تاریخی خراسان، مشهد: بنیاد پژوهشهای اسلامی، 1393.
رضائینیا، عباسعلی. «صورت ایوان در معماری ایرانی، از آغاز تا سدههای نخستین اسلامی»، در مطالعات معماری ایران، ش 11 (بهار و تابستان 1396)، ص 125-144.
ــــــــ . ایوان در سنت معماری ایران خاستگاه کارکرد تداوم، پایاننامة دکتری باستانشناسی، دانشگاه تهران، دانشکدة ادبیات و علوم انسانی، 1393.
رضائینیا، عباسعلی و هایده لاله. «بررسی و تحلیل انتقادی فرضیههای خاستگاه ایوان»، در مطالعات باستانشناسی، ش 2 (پاییز و زمستان 1393)، ص 59-71.
شجاع رضوی، سعیده. واژهنامة توصیفی معماری و حوزههای وابسته در گویش میبد، تهران: سازمان میراث فرهنگی کشور، 1384.
طاهری، محمدمهدی. تحلیل و رقومیسازی دادههای معماری مسجدهای تاریخی ایران با استفاده از نرمافزارهای ArcGIS و SPSS: درآمدی بر پژوهشهای گونهشناختی معماری مسجدهای ایران، پایاننامة کارشناسیارشد مطالعات معماری ایران، استاد راهنما: حامد مظاهریان، تهران: دانشگاه تهران، دانشکدة معماری، تیر 1397.
عالی، ابوالفضل. سیر تحول ایوان در معماری ایران پیش از اسلام و اوایل اسلامی، پایاننامة کارشناسیارشد باستانشناسی دانشگاه تهران، دانشکدة ادبیات و علوم انسانی، 1378.
عمر هروی، محمد بن حسین بن عمر. اخبار برامکه (تاریخ برامکه)، تصحیح عبدالعظیم قریب، تهران: مطبعة مجلس، 1312.
فردوسی، ابوالقاسم. شاهنامه، به تصحیح جلال خالقی مطلق، تهران: روزبهان، 1368.
فرشتهنژاد، سیدمرتضی. فرهنگ معماری و مرمت معماری، اصفهان: ارکان دانش، 1389.
نظامالملک، حسین بن علی. سیاستنامه یا سیر الملوک، تصحیح هیوبرت دارک، تهران: شرکت انتشارات علمی و فرهنگی، 1364.
هرن، پال و هاینریش هوبشمان. فرهنگ ریشهشناسی فارسی، ترجمه و تنظیم جلال خالقی مطلق، تهران: بنیاد فرهنگ ایران، 1356.
وزیری، سعید. آشنایی با زبان خاک و خشت معماری سنتی در ایران، تهران: انتشارات نظری، 1392.
Bloom, Jonathan M. & Sheila S. Blair (eds). The Grove Encyclopedia of Islamic Art and Architecture, Volume 1: Abarquh to Dawlat Qatar, Oxford University Press, 2009.
Grabar, Oleg. “Ayvan”, in Iranica Encyclopedia, last revised, 2011.
Rabbat, Nasser. “Mamluk Throne Halls: Qubba or Iwān?”, in Ars Orientalis, Vol. 23. Pre-Modern Islamic Palaces, 1993. p. 201-218.