از دیرباز، درس تاریخ معماری بخشی از برنامه های آموزشی مدارس معماری را تشکیل می داده است. نوشتار حاضر به بررسی جایگاه این درس و فواید آن در دانشکده های معماری پرداخته است. این نوشتار همچنین به خلایی که در حال حاضر از نقطه نظر کاربرد مباحث تاریخی در زمینه طراحی معمار وجود دارد، به تاریخچه ی آموزش کلاسیک، به برنامه های درسی قبل و بعد از انقلاب فرهنگی در دانشکده های معماری توجه نموده و در مجموع آموزش به صورت زمان محوری (کرونولوژیک) تاریخ را زیر سوال می برد. در نهایت توصیه می شود که اولا در مدارس معماری ایران باید درس تاریخ از وجه جنبه های ملی آن را مورد تاکید قرار گیرد، در ثانی در شیوه ی آموزش آن نیز لازم است تجدید نظر اصولی به عمل آید. از دیگر پیشنهادات مطرح شده، ارائه ی درس جدید تحت عنوان طراحی تاریخی است.
)
