مطابق مدارک تاریخی «باغ تخت » را در اواخر قرن پنجم یا اوایل قرن ششم هجری، با نام «تخت قراچه » در شمال دشت «شیراز » و بر تپه ای در جنوب «باباکوهی » ساختند. این باغ در قرن نهم منبع الهام گورکانیان و معماران آنها بود. در زمان صفویان دریاچ های درپای آن وجود داشت. در اواخر عهد صفویان یا عهد زندیان، باغی و عمارتی در بالا و نهری بر دامنه و استخری در پایینِ باغ بود. درآغاز زمامداری قاجاریان، عمارت جدیدی به جای عمارت پیشین ساختند و باغ «تخت قاجار » نام گرفت. در میانۀ این دوره، شیب باغ کرت بندی شد و باغ شکل مفصل و پُرشکوهی یافت. از اواخر این دوره، رو به ویرانی رفت. در عهد پهلوی بخش هایی از آن بازسازی شد لیکن طرح باغ مخدوش شد. سرانجام باغ در قلمرو قرارگاه نظامی شهر قرارگرفت و تا کنون بخش اعظم آن ویران شده است مقالۀ پیش رو بر پایۀ پژوهش یاست به نیت رفع ابهام از گذشتۀ «باغ تخت » شیراز. از آنجا که باغ تخت در تصرف پایگاه نظامی است کاوش در آن میسر نیست و باید به اطلاعات مکتوب و مصور اکتفا کرد. بیشتر اطلاعات این مقاله هم از منابع مکتوب گرد آمد؛ منابعی که اخبار پراکنده ای از قرن پنجم تا کنون فراهم کرد. مدارک دیگر عکسهایی بود که وجوهی از سیمای باغ را از عهد ناصرالدین شاه تا کنون نشان میداد. یک نقاشی از قرن نهم، یک تصویر آب مرکب از اواخر دورۀ صفویان یا شاید عهد افشاریان، و یک طرح سیاه قلم از اواسط دورۀ قاجاریان دیگر اسناد تصویری بود. این اسناد علاوه بر آن که گوشه هایی از سیر تحول این باغ هزار ساله را روشن کرد، ابهامهایی هم پیش آورد. با این اخبار تاریخچۀ مختصر «باغ تخت » نوشته شد تا امکان تأمل در معماری آن فراهم شود.
)