شناخت هویت شهری بندرعباس

انتقال معماری روز اروپا و امریکای شمالی به کشورهایی چون ایران پیامدها و عوارض ناگواری درپی داشته است. این تهاجم چنان سریع و گسترده بوده که گویی تیشه به ریشه خورده است. هرکس به نوعی و زبانی ناخشنودی خود را از این اتفاق بیان می دارد. در این میان یکی از شدیدترین مباحثه های رایج بین اهل حرفه از جمله شهرسازان اعم از برنامه ریزان و طراحان شهری ، جامعه شناسان، روان شناسان و معماران از بین رفتن هویت شهری ا ست. بحران کنونی نداشتن هویت و اهمیت شناخت و حفظ و توسعه هویت های شهرسازی و معماری کشور سبب شد تا دولت جمهوری اسلامی ایران ، درماده 137 قانون برنامه سوم توسعه کشور، وزارت مسکن و شهرسای را به اجرای تحقیقاتی مکلف کند و نتایج حاصل از آن بتواند مشاوران ودست اندرکاران مسائل مربوط به طراحی و برنامه ریزی شهری را در ارائه طرح های خود به منظور حفظ هویت ملی شهرها یاری رساند. دراین ماده آمده است : به منظور هویت بخشی به سیما و کالبد شهرها و روستاهای کشور و انطباق مشخصات کلیه ساختمان های مسکونی و غیر مسکونی کشور با ویژگی های فرهنگ معماری و شهرسازی ایرانی – اسلامی (بومی ) ، رعایت اصول و ضوابط مربوط به نما سازی و طراحی شهری و روستایی کشور و جلوگیری از تخریب ساختمان ها و نماهای باارزش در شهرها، وزارت مسکن و شهرسازی موظف است به تدریج و حداکثر تا پایان برنامه پنجم ضمن مطالعه و تحقیق و همکاری دستگاه ها و مراجع ذی ربط ، نسبت به تهیه ، تدوین وا رائه اصول ، ضوابط و مقررات نماسازی در کلیه ساخت و سازهای کشور اقدام کند. بر همین اساس محققانی از دانشگاه های سراسر کشور به منظور تهیه کتاب هویت شهری مراکز استان ها به این وزارتخانه معرفی شدند، تا بر اساس تحقیقات میدانی ناشی از تهیه و تکمیل پرسشنامه و مصاحبه با دست اندرکاران – طبقات اجتماعی مردم و نیزمطالعات اسنادی و متون علمی مرتبط با موضوع، مستند سازی مناسیب را در این خصوص به انجام رسانند.