مقاله حاضر کوشیده است تا ضمن ارائه تصویری کلی از توسعه کمی پرشتاب سالهای اخیر در آموزش معماری کشور، که به ناگزیر تنزیل کیفیت به دنبال خواهد داشت، ضرورت برنامه ریزی راهبردی و تقیم کار مبتنی بر نقاط قوت دانشکده های معماری کشور را، در مقطع زمانی امروز، گوشزد کند.علاوه بر آن، مقاله پس از بیان چیستی برنامه ریزی راهبردی، سازوکار و گام های انجام این مهم را همراه با گزارش یک طرح پژوهشی که با هدف برنامه ریزی راهبردی دانشکده معماری شهید بهشتی انجام گرفته است، مطرح میکند.
)