شهرها به مرور زمان رشد و توسعه می یابند و با این توسعه دائماَ در حال تحول و تغییری به هم ریختگی و عدم توازن است. به این به هم ریختگی و عدم توازن«مسئله » گفته می شود. چنانچه این عدم توازن ضعیف، متوسط یا شدید باشد، می توان بدون اطلاق «مسئله»، آن را «بحران» و نهایتاَ «فاجعه» نامید. ساکنان شهرها و خصوصا مجموعه مدیریت شهری آن به اشکال گوناگون روزمرگی و برنامه ای در صدد حل و فصل این به هم خوردگی و عدم توازن اند. زمان، انرژی و امکانات بسیاری به طور مداوم صرف این امر می شود.به نظر میرسد با تفاوتهایی در محیط های آموزشی نیز وضعیت به همین منوال باشد. می توان گفت که در بیشتر موارد به نوعی در تشخیص و تعیین مسائل مبتلا به شهر دچار ناتوانی و سردرگمی شده ایم و علائم و نشانه های مسئله را با خود مسئله اشتباه میگیریم. به همین دلیل در تلاشهای خود به منظور برطرف کردن آن به نتیجه نمیرسیم. این مقاله با نگرشی سیستمی، پس از ارائه تعریف ها، ویژگی ها، خصوصیات و انواع مسئله به موارد مطرح در شناسایی مسائل شهری، روشهای مواجه با مسائل شهری، سازگاری سیستم شهری و کنترل سیستم شهری می پردازد و در نهایت مدل سلسله مراتبی تشخیص و رویارویی با مسائل شهری را ارائه می دهد.
)
