استان تهران برخلاف اکثر مراکز جمعیتی دنیا به لحاظ قرار گرفتن در حاشیه یکی از شدسدترین پهنه های کویری جهان خودبخود با نارسایی های جدی طبیعی و محدودیت استعدادهای زیست محیطی روبرو است. برنامه ریزی ها و طراحی های رایج و متداول جهانی که در رشد و توسعه شهری و ساخت و سازها و تمرکز جمعیت و صنایع که تا کنون بکار گرفته شده اند فاقد هماهنگی های لازم با قابلیت ها و استعدادهای طبیعی منطقه ای تهران بوده اند صرفنظر از آلودگی های شدید زیست محیطی شهری، استان هم اکنون با انهدام تدریجی عوامل زیستی از گستره ارتفاعات بعنوان کارگاه های تولید آب و کمربندهای زیست محیطی تا پهنه دشت های محور ورامین تا هشتگرد به عنوان جایگاه عظیم ترین مراکز جمعیتی و صنعتی کشور مواجه است. در نوشتار حاضر توسعه و گسترش کویر به بحث گذاشته می شود.
)
