یکی از راه هایی که امروزه علوم و فنون جدید در پیش رو دارند که بالمال موجب پیشرفت و تکامل آنان می گردد، پیگیری و دستیابی به خطوط ارتباطی میان این علوم و فنون با رشته های دیگر است. این امر از یک سو موجب آگاهی از پیشرفت جمعی علوم و از دیگر سو منجر به اعتلای سطح معارف بشری می شود. رشته معماری و شهرسازی علیرغم قوت فراوانی که در زمینه های علمی دارد، از دیدگاه پشتوانه های نظری، دچار ضعف است. با اندک کنکاش در ساخت سایر علوم، مثل هنر، ادبیات، فلسفه و ... می توان خطوط ارتباطی این رشته را با سایر علوم و فنون ردپایی کرد. نوشتار حاضر، در صدد ریشه یابی ارتباط معماری با ادبیات و از آن میان ادبیات فارسی است.
)
