The Recognition and Application of Aesthetic Criteria for Local Streets’ Design; the Case of Qazvin’s Eastern Stretch of Shahid Ansari Street

Document Type : Original Article

Authors

1 Msc. Urban Design and Planning, Payame Noor University, East Tehran Branch

2 Faculty of Architecture, Payame Noor University, East Tehran Branch

3 Assistant Professor, Urban Planning Department, Tarbiat Modares University

Abstract

Most pedestrian spaces in our cities lack the visual appeal, vividness and landscaping to offer pedestrians any satisfaction. Since the concept of beauty is qualitative and subject to interpretations, and enough has been said about it from theoretical and philosophical points of view, the main challenge here remains in how to measure, assess and apply beauty.
One visually encounters a lot of things in local streets. The recreation of the base design is one of the recent approaches to urban design, at whose core lies an applied attention to beauty. People conceive this type of space from a near distance and at low speeds, which naturally brings with it high degrees of attention. As a result, the explanation of aesthetic criteria in the quality of beauty in the design of local streets demands maximal public contribution in order to domesticise the concept and prevent authentic values and domestic identities from being neglected by an elitist mannerism. The present research started with explaining theories and extracting applied aesthetic criteria in five categories. It then went on to examine these on Qazvin’s Shahid Ansari Street in the city’s historic district. This was based on a survey based on observations and questionnaires. To find out how people prioritise the five criteria they were broken into 25 simple qualitative aphorisms in questionnaires, to be analysed later. Of people’s priorities 15 were found to be meaningfully high (ranked above 50%), among which attention to the quality of historic buildings came top (93.6%) followed by attention to domestic culture (85.8%) for designing the local street in question. Least important criteria were considered to be the balance between building heights (56.6%) followed by the harmony between various building components (52.2%), meaning people were feeling less connected to the latter.

Keywords

References

احمدی، بابک. حقیقت و زیبایی، تهران: نشر مرکز، 1378.
بهزادفر، مصطفی و فریبرز قربانی­پور و ماه­فرید منصوریان و رضا یوسفی. ساختارها؛ استانداردهای برنامه­ریزی و طراحی شهری انجمن شهرسازی امریکا، تهران: آذرخش، 1390.
پاکزاد، جهانشاه. راهنمای طراحی فضاهای شهری در ایران، تهران: وزارت مسکن و شهرسازی، 1384.
ــــــــ . مبانی نظری و فرایند طراحی شهری، تهران: وزارت مسکن و شهرسازی، 1391.
سلیمانی، بهزاد و محمدحسین حلیمی. «رهیافت­های زیبایی­شناسی به مثابة طراحی و توسعة محصول»، در باغ نظر، ش 16 (بهار1390)، ص 79-92.
شاملو، شبنم و فرح حبیب. «تبیین مفهوم شناختی معیارهای زیباشناسی در منظر شهر»، در هویت شهر، ش 16 (زمستان 1392)، ص 5-14.
شیعه، اسماعیل. مقدمه­ای بر مبانی برنامه­ریزی شهری، انتشارات دانشگاه علم و صنعت، 1371.
صفوی، سیدعلی. زمینه­های تحقق برنامه­های طراحی شهری در ایران، تهران: انتشارات راه­دان، 1391
کارمونا، متیو و همکاران. مکان­های عمومی، فضاهای شهری، ابعاد گوناگون طراحی شهری، ترجمة فریبا قرائی و همکاران، تهران: دانشگاه هنر تهران، 1391.
کالن، گوردون. گزیدة منظر شهری، ترجمة منوچهر طبیبیان، دانشگاه تهران، 1382.
گروتر، یورگ کورت. زیبایی­شناسی در معماری، ترجمة جهانشاه پاکزاد و عبدالرضا همایون، دانشگاه شهید بهشتی، 1388.
گلکار، کوروش. «محیط بصری شهر؛ سیر تحول از رویکرد تزیینی تا رویکرد پایدار»، در علوم محیطی، ش 20 (تابستان 1387)، ص 95- 114.
لیت، کالین، «تجربة زیبایی­شناختی»، ترجمة فرزانه علیا، در خیال، ش 7 (پاییز 1382)، ص 34-49.
مطهری، مرتضی. فلسفة اخلاق، تهران: انتشارات صدرا، 1390.
نقی­زاده، محمد و عمیدالاسلام ثقة­الاسلامی و سعید بشیری. «فرایند طراحی فضای شهری بر مبنای اصول زیبایی­شناختی ایرانی­ـ اسلامی»، در مطالعات شهر ایرانی اسلامی، ش 11 (بهار 1392)، ص 41-52.
نقی­زاده، محمد. «زیبایی­شناسی، فرم و فضای معماری شهر»، در مجموعه مقالات گردهمایی زیبایی­شناسی کاربردی، تهران: مرکز مطالعات و تحقیقات هنر وزارت ارشاد اسلامی، 1381.
ــــــــ . «مبانی فلسفی زیبایی­شناسی طراحی محیط و منظر ایرانی»، در فصلنامة محیط­شتاسی، ویژه­نامة طراحی محیط، ش 31 (بهار 1382)، ص 61-80.
ــــــــ . اصول طراحی شهری، تهیه و تنظیم معاونت آموزشی پژوهشکدة مدیریت شهری و روستایی سازمان شهرداری­ها و دهیاری­های کشور، تهران: پژوهشکدة فرهنگ و هنر جهاد دانشگاهی، 1389.
وزارت مسکن و شهرسازی، آیین­نامة طراحی راه­های شهری، بخش 8، تهران: مرکز مطالعات و تحقیقات شهرسازی و معماری ایران، 1375.
Carmona, M., et al. “Visual Dimension”, in Public Places, Urban Spaces, Boston, MA: Architectural Press, 2003, pp. 146-147.
Cullen, G. The Concise Townscape, Routledge, 1961.
Galdindo, M.P. & M.C. Hidalgo. “Aesthetic Preferences and the Attribution of Meaning”, in International Journal of Psychology, 40 (1) (Feb. 2005), p. 19-27.
Safavi, A. “Iranian Public Culture, an Opportunity to Promote Quality of Urban Design Projects’ implementation”, in Journal of Naghsh-e- Jahan, 7(4) (winter 2018), pp. 61-72.
“Ministry of Roads & Urban Development” in Urban Roads Design Regulations, 1996, 1, pp. 8-11.
 

Files

History

  • Receive Date: 17 March 2019
  • Revise Date: 27 January 2021
  • Accept Date: 31 December 2020

Share

How to cite

Statistics