%0 Journal Article %T بررسى تأثیر تغییر عناصر مکان ساز زندگى عشایرى بر نارضایتى از اسکان %J صفه %I دانشکده معماری و شهرسازی، دانشگاه شهید بهشتی %Z 1683-870X %A شکورى, رضا %A خدادادى, الهام %D 2014 %\ 11/22/2014 %V 24 %N 4 %P 45-62 %! بررسى تأثیر تغییر عناصر مکان ساز زندگى عشایرى بر نارضایتى از اسکان %K عشایر %K اسکان %K رضایتمندى %K حس مکان %K عناصر مکان ساز %R %X  کوچ نشینى، از کهن ترین شیوه هاى زیست بشر بر روى این کرة خاکى است. در ایران با توجه به شرایط اقلیمى جغرافیایى زندگى عشایرى توأم با کوچندگى سابقه طولانى داشته است. پس از اسکان عشایر به شکل هاى خودجوش و درون زا یا اسکان هاى اجبارى، شهرک هاى عشایرى در کنار روستاها و شهر هایى از کشورمان شکل گرفت. با ارزیابى شهرک هاى اسکان نکات بسیارى در حوزه هاى فرهنگى  اجتماعى گوشزد مى شود، اما یکى از حوزه هاى مهمى که در وضعیت زندگى و وجوه روانى آن تأثیر بسیار دارد، محیط و کالبدى است که این زندگى را در بر گرفته است. این پژوهش با مطالعة میدانى و ارزیابى شهرک هاى اسکان عشایرى ترک آباد و خمینى آباد در حاشیة شهرضا آغاز شد. در مرحلة نخستین تحقیق، نتایج به دست آمده از مصاحبه و گفتگوى صمیمى با عشایر حاکى از نارضایتى عشایر از زندگى و ناکارآمدى خانه هاى این شهرک ها براى دربرگرفتن وجوه مختلف زندگى عشایرى بود. على رغم نارضایتى عشایر از خانه هاى مسکونى، ایشان غالباً زبان و ادبیات مناسبى براى توضیح ایده آل هاى خود از یک فضاى سکونتى شهرى نداشتند و تنها ابراز آشکار عشایر در مورد شرایط زندگى، تمایل بازگشت به زندگى کوچ نشینى است. بدون تردید عوامل متعددى اعم از اقتصادى، اجتماعى، و کالبدى در ایجاد این نارضایتى از زندگى دخیل هستند، ولى احتمالاً، بخشى از این نارضایتى را مى توان به عدم قابلیت هاى فضایى این شهرک ها و خانه هاى موجود در آن ها در ایجاد حس تعلق در عشایر ساکن شده به فضاى سکونتشان در این شهرک ها نسبت داد. در این مقاله، در جستجوى شناخت بخشى از عوامل نارضایتى عشایر از سکونت در شهرک هاى اسکان مبتنى بر این فرضیه که عدم تعلق مى تواند ناشى از شکل نگرفتن حس مکان در این عشایر باشد به بررسى تغییرات عناصر مکان ساز (مؤثر در ایجاد حس مکان) از زندگى کوچ به اسکان پرداخته مى شود. %U https://soffeh.sbu.ac.ir/article_100204_6d7c1d77d7379fcb63a3dfbd5e30c5e0.pdf