رضا ابوئى؛ حمیدرضا جیحانى
دوره 22، شماره 2 ، تیر 1391، ، صفحه 107-117
چکیده
باغ تاریخى جداى از غناى طبیعى، که ممکن است در بطن خود داشته باشد، به دلیل ارزش هاى فضایى کالبدى و تاریخى فرهنگى نیازمند صیانت و حفاظت است. در عین حال این گونة فضاىِ طرح اندازى شده، به دلیل برخى تفاوت ها با گونه هاى دیگر یا دست کم برخى ویژگى هاى ماهوى خود، از جمله حضور گستردة عناصر زنده و رشدکننده و وابستگىِ فراتر از استقرار بر زمین و ...
بیشتر
باغ تاریخى جداى از غناى طبیعى، که ممکن است در بطن خود داشته باشد، به دلیل ارزش هاى فضایى کالبدى و تاریخى فرهنگى نیازمند صیانت و حفاظت است. در عین حال این گونة فضاىِ طرح اندازى شده، به دلیل برخى تفاوت ها با گونه هاى دیگر یا دست کم برخى ویژگى هاى ماهوى خود، از جمله حضور گستردة عناصر زنده و رشدکننده و وابستگىِ فراتر از استقرار بر زمین و خاک که ریشه در ماهیت آن دارد، در کنار هر فعالیت مبتنى بر حفاظت، نیازمند انواع اقداماتى متفاوت و مربوط به خود است. چنان که در سطح جهانى، منشور فلورانس، تحت عنوان متمم منشور ونیز، در زمینة حفاظت از باغ تاریخى و با نگاه به ویژگى هاى ذاتى آن تدوین شده است. در این مقاله با نظر به حوزه هاى اشاره شده، نگارندگان در پى روشن کردن مقدمات مرمت یک باغ تاریخى ایرانى هستند. مقدماتى که پرداختن به آن ها شرط نزدیک شدن به حوزة مرمت این نوع باغ تاریخى محسوب مى شود. هدف در مقالة حاضر دستیابى به نقاط دشوار و بغرنج و شناخت آن ها است و براى این منظور مطالعه و شناخت موضوعاتى چون ارتباط باغ با زمین، رشد و تغییر و تحول گیاهان، و نقش محورى آب مد نظر است.
