آیدا اسماعیل زاده سیلابى؛ کورش گلکار؛ سید حسن تقوایی؛ مرجان نعمتى مهر
دوره 26، شماره 4 ، دی 1395، ، صفحه 59-78
چکیده
در توسعة شهری در ایران، توجه اندکی به اکوسیستم طبیعی شهر و فرآیندها و کارکردهای اکولوژیک آن شده است. این شکل از توسعه با تمامی فعالیت‌های عامدانه و غیر عامدانه در حوزة شهر، موجب از دست رفتن بسیاری از خدمات اکوسیستمی محیط طبیعی شهر و کیفیت زندگی است. این موضوع بر روی تجربة ادراکی مردم و میزان توجه آنان به ارزش‌های محیط طبیعی و نیز بر ...
بیشتر
در توسعة شهری در ایران، توجه اندکی به اکوسیستم طبیعی شهر و فرآیندها و کارکردهای اکولوژیک آن شده است. این شکل از توسعه با تمامی فعالیت‌های عامدانه و غیر عامدانه در حوزة شهر، موجب از دست رفتن بسیاری از خدمات اکوسیستمی محیط طبیعی شهر و کیفیت زندگی است. این موضوع بر روی تجربة ادراکی مردم و میزان توجه آنان به ارزش‌های محیط طبیعی و نیز بر روی سیستم ارزش‌گذاری آنان تأثیر مستقیم دارد. هرچند توسعة شهری به هر طریق کارکرد اکولوژیک اکوسیستم را تغییر داده و به‌ناچار کیفیت آن را کاهش می‌دهد، ولی این کاهش کیفیت باید تا حد امکان تقلیل یابد و همچنان دسترسی به خدمات اکوسیستمی محیط طبیعی و تجربة آن توسط مردم تداوم یابد. بوم‌آشکارگی محیط شهری، از متناظرترین رویکردهایی است که در پاسخ به این مشکل و با هدف به نمایش گذاردن کیفیت‌های اکولوژیک محیط طبیعی و ارتقای خدمات اکوسیستمی مورد توجه قرار گرفته است؛ رویکردهای طراحی و برنامه‌ریزی مانند طراحی اکولوژیک، شهرسازی منظر6 یا احیای اکولوژیک شهر7 بیان‌گرتوجه به این موضوع هستند. پژوهش حاضر با استفاده از روش تحلیلی‌ـ توصیفی به دنبال ارائة چارچوبی مفهومی در سنجش میزان بوم‌آشکارگی محیط است که با استفاده از آن می‌توان کیفیت بوم‌آشکارگی محیط را در ردیف یکی از کیفیت‌های ضروری طراحی شهری مورد ارزیابی و سنجش قرار داد و مبتنی بر آن محیط را طراحی کرد.
