عباس احمد آخوندی؛ ناصر برک پور؛ ایرج اسدی؛ میثم بصیرت؛ حبیب الله طاهر خانی
چکیده
در نظام مدیریت شهری ایران ، شهردار یا مدیر شهر را اعضای شورای شهر به طور غیر مستقیم بر می گزینند. به دلیل نقایص موجود در کاربرد این الگو در ایران ، نظام اداره شهر در ایران با مسائلی چون بی ثباتی سمت مدیر شهر، تفکیک نشدن رهبری سیاسی از مدیریت تخصصی ، ضعف رهبری سیاسی ، بی توجهی به موضوع نظارت و تعادل بخشی در روابط شورا و مدیر شهر و به تبع ...
بیشتر
در نظام مدیریت شهری ایران ، شهردار یا مدیر شهر را اعضای شورای شهر به طور غیر مستقیم بر می گزینند. به دلیل نقایص موجود در کاربرد این الگو در ایران ، نظام اداره شهر در ایران با مسائلی چون بی ثباتی سمت مدیر شهر، تفکیک نشدن رهبری سیاسی از مدیریت تخصصی ، ضعف رهبری سیاسی ، بی توجهی به موضوع نظارت و تعادل بخشی در روابط شورا و مدیر شهر و به تبع اینها با پیامدهایی چون نقصان کارآیی ، شفافیت ، پاسخگویی و مسئولیت پذیری مواجه است. هدف مقاله حاضر بررسی و تبیین نقایص موجوددر الگوی غالبا اداره و مدیریت شهر (روابط شورا- مدیرشهر) و نیز بررسی امکان اصلاح و بهبود آن از طریق تغییر روش انتخاب شهردار به صورت مستقیم است. تغییر نظام انتخاب شهردار به صورت مستقیم و مقتدر سازی شهرداران روندی روبه رشد در بسیاریا ز کشورهاست و به دلایل گوناگونی چون افزایش قدرت شهرداران و تقویت رهبری سیاسی ، افزایش مسئولیت پذیری و پاسخگویی مدیران شهری و ارتقای مشارکت مردم صورت می گیرد ، ارزیابی صورت گرفته در تحقیقی که پایه این مقاله را تشکیل می دهد حاکی است که در صورت کاربرد روش انتخاب مستقیم شهردار درایران ، شاخص های حکم روایی شهری ارتقا خواهد یافت .
